Urok drewnianej podłogi

Drewniane deski podłogowe to piękne i szlachetne podłoże. Ich wielkim atutem jest też możliwość wielokrotnej renowacji, dzięki czemu zyskujemy podłogę, która może posłużyć kilku pokoleniom rodziny.

Jednak najpierw musimy dokładnie przeanalizować jej wybór, bowiem podłogi z desek czy parkiet nie należą do tanich inwestycji. Wymagają też od fachowca wiedzy o specyfice drewna i doborze preparatów chemicznych oraz umiejętności jego układania. Jeśli więc chcemy cieszyć się piękną podłogą, warto postawić na sprawdzonego, doświadczonego parkieciarza.

Gatunki drewna

Deski z drewna iglastego. Najpopularniejsze rodzime deski to drewno sosny i modrzewia. Rzadziej wykorzystuje się drewno świerkowe i jodłowe, które jest lekkie i miękkie, przez co nie spełnia wymagań stawianych drewnu podłogowemu.
Deski z drewna liściastego i parkiety. Wykonuje się je przede wszystkim z krajowego drewna dębowego, rzadziej stosowane jest drewno innych twardych i gęstych rodzajów liściastych, np. buku, brzozy czy jesionu. Czasami pojawia się klon i grab.
Deski egzotyczne. Bogata kolekcja kolorowego i twardego drewna egzotycznego tj. azjatyckie, np. merbau, kempas, palisander i teak, afrykańskie: afromozja, badi, doussie, iroko, sapeli, paduk i wenge, południowoamerykańkie amarant, gombeira, guatambu, ipe, jatoba, suscupira, tatażuba, tauari oraz tigerwood oraz północnoamerykańskie: dąb czerwony i biały, orzech czarny i czereśnia amerykańska.

Drewno egzotyczne a krajowe

Będące ostatnio na czasie drewno egzotyczne dobrze znosi warunki panujące w domach. Ale warto pamiętać, że różni się od drewna występującego w naszej strefie klimatycznej. To pochodzące z tropików nie ma zauważalnych przyrostów rocznych tzw. słoi, typowych dla krajowej sosny czy dębu. W swoim składzie posiada też znacznie więcej substancji niestrukturalnych tj. garbniki, gumożywica, barwniki czy olejki, które stanowią naturalny impregnat i nadają drewnu intensywną barwę, z drugiej strony zaś mogą komplikować klejenie i uszlachetnianie powierzchni.
Innym parametrem różniącym drewno egzotyczne od krajowego jest specyficzny układ włókien: gniazdowego, falistego lub pasiastego. Odchylone włókna uatrakcyjniają wygląd drewna, ale obniżają jego wytrzymałość na obciążenia mechaniczne i utrudniają obróbkę.
Najwyższą twardość i odporność na ścieranie mają amarant, gombeira, guatambu, ipe i kempas.